KRUCHOŚĆ
IX
Gdzie skryć się? I czy można? I w czyich ramionach?
Gdzie kryli się? Czy mogli – plagami dotknięci
wcześniejsi… Przywołuję z ułomnej pamięci
renesansowe czasy z kart „Dekamerona”
Boccaccia. Błyskotliwe stu nowel sekwencje
w dekadę przez dziesiątkę młodych dam i panów
mogły gdzieś na wsi zostać nie opowiedziane –
gdyby nie Czarnej Śmierci władza nad Florencją.
I jedna z tych refleksji, której można wierzyć
albo też nie, i która wątpliwości budzi –
że z tego co na ziemi dostępne dla ludzi
„każdy ma tyle ile sam sobie zabierze”.
Tym smutniej, i tym większym staje się dramatem
kiedy znikają ludzie dzielący się światem
–
Krystyna Konecka
–
Wiersz pochodzi z najnowszego tomiku poetki „Kruchość” sonetti a corona, wydanego przez Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie w lipcu 2020.
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).