***
kobieta krzyczy
kobietę napisano rozdzielnie
nie może dopasować pantofli do stóp
ucieka przed nią torebka
płaszcz
nie akceptuje zbyt kościstych ramion
fałdy sukni
stawiają opór ciału
szorstkość zjeżonych włókien rani skórę
–
dowód osobisty legitymacje zdjęcia
wypadają z zesztywniałych rąk
czas
sprężył się do skoku marszczy fale
luster
–
ulice
którymi boi się iść
piętrzą przed nią smugi chodników
coraz krótszy oddech przestrzeń
urywa się nagle jak
niedokończony akapit
–
osobna
jak ruchomy wykrzyknik pośród
bezładnie rozrzuconych znaków
ulicy
–
kobieta krzyczy
–
Irena Słomińska
–
foto: pixabay.com
_____________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
