Isabelle, mon amour
–
–
Z KRONIKI WIRYDIANNY GENERAŁOWEJ FISZEROWEJ
Spod strusich piór nad czołem blask stolicy chłonąc
pisała wprost – o dworze, sejmie, prywatności,
prowincji. I najszczerzej, że była z miłości
do Kościuszki, cóż, jego… adiutanta żoną.
–
Podobnie o królewskich siostrach. Więc – w zderzeniu
z czarną kreską kreślonym portretem Ludwiki –
Pani Krakowska „była osobą wybitną,
nie tylko wielką damą”. Znosiła w milczeniu
–
Grabowską i Stasiowych metres wieczne tłumy,
„dbała o konwenanse… bardzo była dumna…
Jej dumę łagodziło obycie światowe
–
i życzliwość”. Szczególnie dla miłych królowi.
„Powiadano, że wyszła za mąż potajemnie”.
Wierzysz, że los ukryje twój sekret? Daremnie…
–
Krystyna Konecka
_
foto: pl.wikipedia.org
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).