Czytasz
Isabelle, mon amour – Z DRUŻBACKIEJ – sonet Krystyny Koneckiej

Isabelle, mon amour – Z DRUŻBACKIEJ – sonet Krystyny Koneckiej

 

Isabelle, mon amour


Z DRUŻBACKIEJ

Szczególny bukiet rymów – ich ceny świadoma
poetessa magnatów dla Krakowskiej Pani
zebrała. O „Łaskawym Klemensie” hetmanie
pamiętając, życzliwie goszczona w ich domach.

„Z podłym wiązaniem do nóg się ścielę” – przyklęka
zalet solenizantki w mitach upatrując:
urody Diany, rzymskiej dostojności Tulii,
stateczności Kornelii i Bryzeidy wdzięku.

Nieco potem, frywolny, w towarzyskich żartach
daje – szyfrem – pasterek obraz i amantów
ściganych wśród ogrodów, zapewne Wersalu.

Ona – leciwa Filis z młodzieńcem. A dalej –
postacie dwóch siostrzenic i hetmańskiej siostry
wraz z Izabelą. I pastuszek. Mokronowski.

Krystyna Konecka

_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny.   Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content