Isabelle, mon amour
–
–
TOMASZ KAJETAN WĘGIERSKI
NA WYGNANIU
–
Nie znajdzie miejsca w niebie uparty libertyn.
Mason i hazardzista. Stołeczny paszkwilant.
Za niewczesne „…do pięciu Elżbiet…” krotochwile
od dworu królewskiego i z kraju wyklęty.
–
Gdzie wczorajszy Białystok? Bath angielskie dzisiaj?
Tam – stryj koniuszy, ciepły azyl i mecenat
królewskiej siostry. Ale ostry był już wtedy
szesnastoletni Tomasz z portretu Mirysa.
–
W mieście niczym puzderko z kremowych kamieni
te same rzymskie łaźnie. I wytworne cienie
w Assembly Rooms. Zastygłe w sztywnym menuecie.
–
Cóż bo tu pozostało choremu poecie
po kąpielach? Więc tańce, karty oraz czekać,
że bliska śmierć go znajdzie od Polski z daleka.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pl.wikipedia.org
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).
