Czytasz
Isabelle, mon amour – STAŚ – sonet Krystyny Koneckiej

Isabelle, mon amour – STAŚ – sonet Krystyny Koneckiej

 

Isabelle, mon amour



STAŚ

W chorowitym, spazmami nękanym chłopczyku,
skażonym genetycznie, o dwa lata młodszym,
znalazła więź rodową. A nie w starszej siostrze.
A on samokrytycznie pisał w pamiętniku:

„W poszukiwaniu ludzi doskonałych prawie
z nikim nie rozmawiałem”. Co innego – Bela:
nie było wierniejszego nad nią przyjaciela
nawet, gdy się w amorach niemoralnych pławił.

On – na tron wyniesiony w nieszczęśliwej chwili.
Ona – żona rywala. Jednako wielbili
Królestwo Muz. Niepomni na losu wyroki

w księgach widzieli radość i sztuce wysokiej.
I ona, w tamtej Polszcze, niosła wespół z bratem
to, co później nazwano kagankiem oświaty.

Krystyna Konecka

_
foto: pl.wikipedia.org

__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny.   Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).

 

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content