Czytasz
Isabelle, mon amour – PRAWA MIEJSKIE – sonet Krystyny Koneckiej

Isabelle, mon amour – PRAWA MIEJSKIE – sonet Krystyny Koneckiej

 

Isabelle, mon amour


PRAWA MIEJSKIE

Można sobie przedstawić. Ledwie po zamęściu
Izabela. I jeszcze nic nie rozpoznane,
gdy na dziedziniec wpada umyślny, zdyszany,
z dokumentem, od rangi ciężkim i pieczęci.

A może – tak. Z hetmanem, już uwiadomionym,
stali zimne tygodnie w stołecznym pałacu,
bo chciał glejt z rąk Augusta III przeznaczyć
za godne wiano – jako podarek dla żony.

Więc – jest miasto. „Ludźmi słusznymi – zaznaczono –
do trzymania lepszego rządu osadzone”,
czego dowody dali niebawem. I wierzę,

że cokolwiek zdziałali, po dziś jest probierzem
wielkich serc i umysłów jasnych. Mimo błędów.
I dotąd są pomiędzy. I to jest puenta.

Krystyna Konecka

_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny.   Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).

Zobacz też

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content