Czytasz
Isabelle, mon amour – PRADZIAD JAN ANDRZEJ MORSZTYN – sonet Krystyny Koneckiej

Isabelle, mon amour – PRADZIAD JAN ANDRZEJ MORSZTYN – sonet Krystyny Koneckiej

 

Isabelle, mon amour


PRADZIAD JAN ANDRZEJ MORSZTYN

Zuchwały i wytworny poeta baroku,
który karmił „frasunkiem miłość i myśleniem”
przy swej Kasi figlarnej, a późniejszej żenie
z panteonu spogląda najwyższych obłoków

na córkę Izabelę Czartoryską, lwicę
salonu i strażniczkę „Familijnych” reguł.
Na wnuczkę swą Konstancję, matkę ostatniego
króla, a wcześniej – wielką męża miłośnicę.

I wreszcie – na prawnuczkę. Cóż by Izabeli
rzekł dzisiaj, która z jego genów wzięła wiele.
Bo ksiąg ciekawość, ale i uczuć zacknionych

w jego (czy mogła znać je?) sonetach, kanzonach,
bezwiednie – za pradziadem – obiektu miłości
swojej „żądzę nadzieją karmiąc i gładkością”…

Krystyna Konecka

_
foto: pl.wikipedia.org

__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny.   Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).

 

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content