Isabelle, mon amour
–
–
POSEŁ PRUSKI DO SWEGO MONARCHY
…a to jeszcze donoszę: siostra Czartoryskich
Córkę strofuje, iże „dowcipu jej braknie
by powodować starym mężem” swoim. Wszak nie
po to związano ślubem Familii zamysły,
od którego dwa lata przeszły. Hetman prawa
ma swoje. Cel Familii widział jak na dłoni
od początku. Więc słodkiej „zapowiedział żonie
by nie śmiała z nim mówić o publicznych sprawach”
i w razie „gdyby dostrzegł widomą z jej strony
najmniejszą opozycję”, to „będzie zmuszony
odmienić swój stosunek do niej całkowicie”.
Tyle – donos. Lecz młoda pani swoje życie
ceniła już podówczas u Jana Klemensa
boku. I za jej sprawą piękniejący Wersal.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).