Isabelle, mon amour
–
–
PODLASCY ANIOŁOWIE
Uwikłana w ironię chronologii genów:
być drugą córką, piątym dzieckiem, nie najmłodszym
– żaden przywilej. Błądząc jak po brzytwy ostrzu
wplątana w buduarów polityczną scenę.
–
Skrępowana toksyczną aurą gotowalni.
Peruk z umarłych włosów, tabakierek złotych
i pudermantli. Węzłem subtelnym jak dotyk
gorsetu norm, znaczących jej duszę brutalnie.
–
W czas ten paradoksalny, wzorem oświeconych
bawidamków i metres z paryskich salonów
zostało także śmiać się i zabawiać modnie
–
bo „kto wie, czy świat potrwa jeszcze trzy tygodnie”
– jak Beaumarchais zachęcał… Dobrze, że anieli
podlascy oskrzydlali ścieżki Izabeli.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).