Isabelle, mon amour
–
–
PAŁAC. REANIMACJA
–
Te wizje… Park. W altanie ślad jej drobnej stopy.
Z dziedzińca rusza w niebyt kondukt pustych karet.
Balowa sala? Wczoraj – wojenny lazaret.
Dziś – ukamienowana roztrzaskanym stropem.
–
A jednak w kruchych żebrach murów wypalonych
tliła się wola życia. Stąd determinacja
ludzi. Lata czułości i reanimacji,
aż ze śmierci klinicznej pałac podniesiono.
–
Więc od piwnic hetmańskich po podniebną wieżę,
gdzie archiwista z bladą przeszłością się mierzy,
trzyma rękę na pulsie tajemnic zaklętych
–
Alma Mater medyków – doktora Clementa
i Michelisa późnych wnuków. Tu czasami
leczę głód wyobraźni obcując z duchami.
–
Krystyna Konecka
_
fot. pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).