Isabelle, mon amour
–
–
KOŚCIELNIKI A.D. 1787
–
W krakowskich Kościelnikach nieczytelne słowa
znaczą cokół fontanny. Tu, w dobrach Wodzickich
upamiętniono króla spotkanie z siostrzyczką
i z carycą, od której powracał z Kaniowa.
–
Gorzki czerwiec. Lecz pomnisz Izabelo lata,
kiedy to Staś amantem owej Katarzyny
został był nieopatrznie. A jej imieniny
znaczyły życie twego nieszczęsnego brata.
–
Obiad koronacyjny gdzież był? Na Podwalu
w twym pałacu. Nie w Zamku. Ty we łzach i żalu
dla Andrzeja wypraszasz łaski, i hetmana.
–
Dwudziestolecie króla jak złote kajdany
w Białymstoku. A wokół danse macabre rozbiorów.
I w dniu tym samym wkrótce – abdykacji gorycz.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).