Isabelle, mon amour
–
–
KARIATYDA
Odszedł hetman. Pan włości, balów i polowań.
Panny żegnały wojsko u rogatek z płaczem.
Po ministerium wojny ucichło w pałacu…
Jakoż uspokoiwszy myśli hetmanowa,
nie zdając dóbr i miasta na łaskę przypadku,
jęła szkolnictwo tworzyć. Chronić mieszczan zdrowie
z ufnością powierzywszy je Michelisowi,
co dał – na miarę czasów – luksus przyszłym matkom.
Z nadania króla, jako bielska starościna
wzniosła ratusz i kościół co wciąż przypomina
jej gest. Też w Dolistowie i Goniądzu. Zawsze
przecież dla białostockich potrzeb najłaskawsza.
Tak krucha wśród posągów w alejach ogrodów.
Tam mocna jak atlanty pałacowych schodów.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).
