Isabelle, mon amour
–
–
J.K.B.
Braniccy za wzór mając przodka z Tykocina
– hetmana Czarnieckiego, jak też do wyboru
stan duchowny, karierę w wojsku lub u dworu
– na żołnierza do Francji słali szkolić syna.
A tam – nauki wszelakie… J.K. z Radziwiłłów
Kasię, wróciwszy, wziął i – niepoślednim Bractwa
Wrogów Wstrzemięźliwości został członkiem. Ptactwo
ćwierkało o hulankach i swawolach miłych.
Ale też białostocki pałac swój jak dziecię
hołubili dziedzice. Bacząc aż na świecie
lada rok się wydarzy męski spadkobierca
niepośledniej fortuny. Jakoż z bólem serca
owdowiał dziarski magnat… I też w roku onym
w Wołczynie zakwiliła przyszła trzecia żona.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).