Czytasz
Isabelle, mon amour – GRODZISK MAZOWIECKI. W DRODZE DO PETRYKOZ – sonet Krystyny Koneckiej

Isabelle, mon amour – GRODZISK MAZOWIECKI. W DRODZE DO PETRYKOZ – sonet Krystyny Koneckiej

 

Isabelle, mon amour

GRODZISK MAZOWIECKI.
W DRODZE DO PETRYKOZ

Właśnie teraz, gdy jesień, poezja, i złoto,
gdy spala mnie gorączka od presji myślenia.
Sam pan na Petrykozach stałą trasę zmienia
– aktor o inicjałach Szekspirowskich. Oto

Grodzisk. Dwór Skarbków. Albo tak – jordanowicki
dwór Mokronowskich jawi nam się niespodzianie.
Wierzcie – tam dotąd żyje magia miłowania
niczym w groteskach Plerscha wciąż zielone listki.

Ze wzruszeniem wstępuje zbieg okoliczności
w barwny westybul – przestrzeń tajnej prywatności.
Tu zatem wojewoda mazowiecki z żoną

Izabelą wił gniazdko wierności dozgonnej.
Widzę ich w archaicznych lip podwójnym cieniu
o hesperyjsko-czarnoleskim pochodzeniu.

Krystyna Konecka

_
foto: pl.wikipedia.org

__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny.   Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).

 

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content