Isabelle, mon amour
–
–
GENERAŁ MOKRONOWSKI
HERBU BOGORIA
–
Mówili: mężność serca. Dyskretny. Rycerski.
Potem: sfinks polityki i jednacz zwaśnionych.
Ta Castelli i Zofia von Bunau – dwie żony
pierwsze milcząc przełknęły alkowiane klęski.
–
Powiernikiem hetmana był i przyjacielem
króla. Szeptali: dziewierz! Potępiali: mason!
Gdy on, już wojewoda mazowiecki, z klasą
i dostojeństwem wieku wielbił Izabelę.
Gdy zmarł, król złożył słowa jak wieniec na grobie:
„mąż, który w naszym wieku naród polski zdobi”.
Zaś w gaju cyprysowym na kamieniu białym
pisał biskup Krasicki: „…umysłu wspaniałość.
Poczciwość dobroczynna – służba nie z zarobkiem”.
A dla niej – szczera miłość była mu nagrobkiem.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pl.wikipedia.org
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).