Isabelle, mon amour
–
–
–
FRANCISZEK KARPIŃSKI W JEJ OGRODACH
–
Jeśli ma być remedium na samotność wdowy
to niech nim będą wiersze. Wizyty kojące
poety serca, co wśród mecenasów błądząc
odnalazł azyl w jej ogrodach barokowych.
–
Jego liryczny portret. Nie będzie skończony
bez dedykacji możnym i „Pieśni światowych”,
bez pierwowzorów Justyn, sielanek bajkowych,
tych rajów, w których trwają Laury i Filony.
–
Niechże więc Karpinisio od tej ma zapłatę,
której „w dzień jej imienin” sławi „obraz cnoty”
jak też „Na dedykacją ołtarza dobroci
–
Elżbiety…” lub „Na Wokluz, wody i dom gocki…”
strof nie szczędzi. I „Pieśni nabożne” w ogrodzie
tworzy. I najpiękniejszą z kolęd „Bóg się rodzi”.
–
Krystyna Konecka
_
foto: pl.wikipedia.org
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).