***
i w nowe tysiąclecie weszłam
tak szczęśliwie
z ulotną komedyjką
z telewizora
z
muzyką taneczną czym jest muzyka
i z manuskryptem weszłam zaledwie zaczętym
i z filozofią życia
w powijakach
i z winem
szukałam piękna i dostałam
łatwe piękno
co z tego że łatwe
moje potrzeby
już nie są wygórowane
bo wiem co się liczy
bławatek w zbożu
i miłość w kajecie
ta jeszcze całkiem nieporadna miłość
wykluwająca pisklę
i żebyś szczęśliwie zasypiał w mych ramionach
i snuł swoje myśli
o ograniczoności myślenia
i życia
i nigdy nie był ograniczony w myśleniu
do śmierci
przygotowuję się niezbyt skrupulatnie
wierzę w światło
i wszechogarniającą dobroć Boga
reszta jest milczeniem
–
Irena Słomińska
z tomiku Przebaczyć sobie dzień (2003)
–
fot. pixabay.com
–
______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.