Czytasz
Głód – wiersz Grażyny Cylwik

Głód – wiersz Grażyny Cylwik

Głód

 

dziecko tuli się do matki
garstka kości obleczonych skórą
brązowe oczy patrzą w przestrzeń

pomoc dociera dźwiękiem klaksonu
drżące ręce proszą o wsparcie
starczy na ile? a potem?

życie przyniesie rozwiązanie
czas głodu i bólu
wiatr zamieni w uśmiech

Grażyna Cylwik


fot. pixabay.com
____________
Grażyna Cylwik –poetka, rodowita białostoczanka, z wykształcenia geodetka, członkini Stowarzyszenia Autorów Polskich i Nauczycielskiego Klubu Literackiego, w którym od 2017 roku pełni funkcję prezesa. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Bojary oraz Stowarzyszeniem Rodzina na Plus. Swoje utwory publikowała w almanachach pokonkursowych i antologiach. Wydała tomiki: „Słowa i wiatr”, „Podaruję ci ciszę i tęczę”, „Wiraże zadumy”, „W meandrach cieni”, „Dwie strony lustra”. Jest współautorką dwóch Kajetów Starobojarskich: „W dłoniach wiatru” oraz „Promień i cienie”.

 

 

 

Zobacz też

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content