Suplement
Gdy spostrzegłem, że „Dialog” mój Cię zauroczył
„Zalotny”, to wspomniałem, jak spuściłaś oczy
kategorycznym „przestań” wstrzymując zwierzenia,
które o zakochaniu snuć chciały wspomnienia.
Przenocowałaś wtedy mnie bez ceregieli,
a choć zawsze marzyłem o Twojej pościeli,
i po „przestań” fortele różne rozważałem,
przekroczyć progu Twojej sypialni nie śmiałem.
Na gdybaniu mijały bezsenne minuty;
może uwieść Cię chciałem za szybko, na skróty?
Może, gdybym się wstrzymał z mymi wyznaniami
i romantyczny klimat budował słowami;
tak jakby trochę obok, nie nas dotyczący,
a potem mimochodem, tak jakby niechcący
wszeptał w uszko leżące na białej poszewce
bajkę o trzech niedźwiedziach i królewnie Śnieżce,
w której, w swoim łóżeczku, niedźwiadek nieduży
odkrył królewnę, śpiącą po ciężkiej podróży
i zamiast ze zdziwienia pytań zadawać moc,
grzecznie powiedział starym rozkoszne „dobranoc”?
Śniadanie szykowałaś w szlafroku, w bieliźnie
i podałaś … zwyczajnie … jak swemu mężczyźnie.
A kiedy – już przed blokiem –ze mną się żegnałaś
serdecznie, z dubeltówki mnie ucałowałaś.
Gdy już się rozeszliśmy, tośmy w jednej chwili,
jak gdyby na komendę, głowy odwrócili
i Twych oczach ujrzałem – tak mi się zdawało –
namysł, czy by też czasu cofnąć się nie dało?
Ale chociaż, Beatko, Twe zauroczenie
mym „Dialogiem …” uroczo ożywia wspomnienie,
o „wchodzeniu do rzeki” filozof ma rację;
po mojej stronie okno czasu się zamknęło;
zamknęliśmy z Małżonką długą separację
i bycie z Tobą Jednym w siną dal umknęło.
Wyrok losu pozostał mi nie najłaskawszy:
kochać Cię, zakochania nie skonsumowawszy.
Co w przesłanym Ci wierszu o „Pór przemijaniu”
czytając, w „nieodbytym” poznasz „rozkwitaniu”.
–
Wojciech Więckowski
fot. pixabay.com
–
_________________________________
Wojciech Więckowski – rymopis utylitarny. Wierszy używa do bieżącej komunikacji z bliźnimi – składania powinszowań, uwodzenia, podtrzymania na duchu czy wyrażenia swojego poglądu. Preferuje wiersze rymowane, bowiem przesłanie ma wnikać w adresata gładko i sympatycznie. Trudności frazy i rymu traktuje jako wyzwania zmuszające do wyrafinowania meritum. Lubi pofiglować ze słowami. Opublikował dwa tomiki wierszy: „Taki jestem” i „Z szuflady rymopisa”. Prozę publikuje na portalu podlaskisenior.pl, zaś publicystykę w Echach Rajgrodzkich.