Empatycznie
Polce Niepodległej z podziękowaniem
za pracę dla Niepodległych
Jolu, perfidną grypą ścięta makabrycznie,
która nad pigułkami zasypanym stołem
redakcyjną robotę popychasz z mozołem
pozwól, że się odezwę do Cię empatycznie:
Kiedy w lutowym słońcu, przez miasto spowite
białym śniegu całunem biec będziesz radosna,
gdy przy obiedzie natką uśmiechnie się wiosna
a potem siądziesz pisać wiersze znakomite
w których uroki świata będziesz nam malować,
oczyszczając je z przykrych doświadczeń balastu
by czasem jakąś zadrę w sercu przypudrować,
zrozumiesz w perspektywie tych dni kilkunastu
(gdy kolejną „Legendę” będziesz ekspediować)
że szczęśliwi bywamy. Tytułem kontrastu.
–
Wojciech Więckowski
–
fot. pixabay.com
__________________
Wojciech Więckowski – rymopis utylitarny. Wierszy używa do bieżącej komunikacji z bliźnimi – składania powinszowań, uwodzenia, podtrzymania na duchu czy wyrażenia swojego poglądu. Preferuje wiersze rymowane, bowiem przesłanie ma wnikać w adresata gładko i sympatycznie. Trudności frazy i rymu traktuje jako wyzwania zmuszające do wyrafinowania meritum. Lubi pofiglować ze słowami. Opublikował dwa tomiki wierszy: „Taki jestem” i „Z szuflady rymopisa”. Prozę publikuje na portalu podlaskisenior.pl, zaś publicystykę w Echach Rajgrodzkich.