Czytasz
Dziecko – wiersz Ireny Słomińskiej

Dziecko – wiersz Ireny Słomińskiej

 

Dziecko

To dziecko, które jest w tobie, wciąż stawia pierwsze kroki
na ścieżkach świata i umysłu. Tak niewiele się różnią, czuje.
Na pewno zbiegają się w nieskończoności. Takie naturalne
dla ciebie, nieprzyzwyczajonego. Wciąż nieprzyzwyczajonego
do logiki tego świata.

Chroń w sobie tę niewiedzę, olśnienie każdego poznania.
Ocal to dziecko od grzechu zaniechania trudu
otwarcia się na rzeczywistość. Ocal rzeczywistość
od pochopnego sądu, który ją zniewoli.

Jest w tobie wieczna świeżość wiecznej łąki. Nie zniekształciły
jej przeżyte lata, bagaż doświadczeń, starość.

Dziecięcość rodzi wiarę, że nieuniknione zawsze przychodzi.
By zaskoczyć nas nieoczekiwanym bogactwem. W swej istocie.

Irena Słomińska

foto: pixabay.com

______
Irena Słomińska urodziła się w 1948 r. w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 r. („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody (1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny (2020), Lampka wiary (wybór) (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.

 

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content