Dzieci nasze
–
Całkiem jeszcze nieopierzone
bezbronne z nieodciętą pępowiną
wymykają się z rąk
–
przez zamknięte drzwi przenikają ciemność
ku nęcącym w oddali światłom świata
–
warujemy w oknach
szyby łzawią bez końca
chwieją się ściany domu
–
któregoś wieczoru albo nad ranem
wracają – minęły wieki
poranione milcząc proszą o czułość
–
utulamy je jak dawniej
spokojne oddechy
usypiają czujność
–
chwila nim znów wybiegną
w poszukiwaniu własnych światów
za siedmioma górami
–
na drogę
przypinamy im skrzydła
–
Leonarda Szubzda
–
foto: pixabay.com
__________
Leonarda Szubzda jest emerytowaną nauczycielką języka polskiego, absolwentką Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rewalidacji Umysłowo Upośledzonych w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Pracowała jako polonistka i pełniła funkcję dyrektora w szkole średniej. Jest autorką siedmiu tomików poetyckich. Jej wiersze zostały zamieszczone w wielu almanachach i antologiach, były drukowane na łamach czasopism w kraju i za granicą, tłumaczone na języki obce (angielski, białoruski, esperanto).Pani Leonarda jest laureatką wielu konkursów literackich – uhonorowana Złotą Buławą Hetmańską (1996), Nagrodą Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury (2012). Należy do Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Literackiego w Suwałkach. Amatorsko zajmuje się twórczością plastyczną, wykonuje collage, frottage oraz rysunki komputerowe. Od kilku lat pisze wiersze dla dzieci. Jest również właścicielką niezwykłego domu w Rozedrance Starej koło Sokółki.
