***
osypują się godziny
gruda po grudzie
szpadle zasuszonych dni
hałdy spopielałych miesięcy
i ciągle widać dno
a wieko ledwie przysypane
jedna łza
i osuwa się ziemia
tylko jedna
czekam na kolejne
a oczy wciąż suche
a usta wyschnięte i puste
czarna wyrwa we mnie
i znikąd miłości, żeby ją zasypać
***
ratuj mnie, ratuj
nie daj oderwać się światu
od krwi tłoczonej wciąż w żyłach
zatrzymaj mnie tu
powstrzymaj
nie daj od świata odpływać
pochowaj tę śmierć już,
pochowaj
i mnie przy życiu
zachowaj
schowaj
uchowaj
ukochaj
obejmij
doprowadź
do życia na nowo
i śmierci mnie odbierz
i ożyw mnie sobą
uratuj mnie dziś, uratuj
i pomóż mi wrócić z zaświatów
–
Magdalena Walusiak
fot. pixabay.com
–
___________________
Magdalena Walusiak – to dziennikarka, pisarka, poetka, performerka i animatorka kultury. Zwyciężczyni i finalistka kilkudziesięciu slamów w Polsce, mistrzyni Warszawy 2020, dwukrotnie reprezentowała stolicę w Ogólnopolskich Mistrzostwach w Slamie Poetyckim w Poznaniu, w 2020, dochodząc do półfinału. Publikuje wiersze w serwisach i czasopismach literackich (m.in. „Magazyn Poetycki”, „Malkontenty”) oraz antologiach (m.in. „Szwadron szwargotań. Nowa polska poezja protestu”, Mamałyga Warszawska, 2019, „Przestrzeń slamu”, Fundacja KulturAkcja, 2020, „Pragnienie”, Instytut Literatury, 2021).