Drzwi
–
Jak dobrze, że dojrzał w tobie czas
na pogodzenie się ze światem, innymi ludźmi,
ze mną.
Ta harmonia, która otwiera drzwi.
Za nimi skupia się duchowa energia w mgławice,
gwiazdy, cienie tych, którzy odeszli.
Błogosławisz żywym, umarli błogosławią tobie.
–
Wierzysz w to całym swoim jestestwem, spójnym
i rozproszonym. Myślisz, że monolit tworzą atomy
ducha. Rozpływa się jego niepochwytna materia.
–
Drzwi nie rozdzielą podwójnej struktury
świata i życia, osobnych pokoi. Będąc w jednym,
wyczuwasz drugi. Jego wnętrze.
–
Dotykają cię cienie. Nocą kołyszą twój sen jak kolebkę.
Snują robótkę podświadomości. Szydełkują los.
Twoją karmę, jak mówi wiara Wschodu.
–
I tęsknota powstaje z klęczek. Spaja w wymarzoną
jednię ciebie, bliskich, Kosmos, Boga.
–
Nieważkość przestrzeni wkracza.
Otwierają się drzwi.
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
___________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.