Droga do Raju
Przy naszej drodze
zasiały się osty – kolczaste piękno
w kolebce z liści strzępiących nas na wskroś.
Zatrzymały w locie uczucia, myśli, marzenie
o prostej, lekko nachylonej, łagodnej
drodze do Raju.
Już był.
W zaraniu, przedistnieniu, w pierwotnym zamyśle.
Już był, choć droga się otwiera.
Nie rozumiem, dlaczego znaczy
przeszłość i przyszłość.
Przed nami drżąca iluzja – fatamorgana,
a może rzeczywista tkanka powietrza.
Poraża kolczaste piękno – przeznaczenie
trudów wiecznie niespełnionej wędrówki.
Czy już na wieczność wygnani błądzimy
wśród hologramów piękna jak odbicia snu
w tkance powietrza?
Zatrzymałam się – sarna w rajskim lesie
uwięziona.
–
I nie rozumiem, jak to możliwe
na wygnaniu?
–
19.01.2019
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
_______________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.