do święta daleko
krzyże na cmentarzu chylą się w jesiennych ukłonach. Czas
zdążył je zabezpieczyć przed wścibstwem przechodniów,
po nazwiskach zostały skamieniałe blizny, a po przeszłości
szeroka droga przez wieś, między zachodem a wschodem
– trudno uwierzyć, że trakt królewski mógł prowadzić
przez milczące dziś ziemie. wyobrażam sobie: dwór
stanisława augusta podąża do grodna, a w mundurach
jeszcze pachnących zwycięstwem maszerują równo
napoleońscy żołnierze. podróżni, wojska,
przeprawy przez narew, wędrówki przez lasy.
tyle zgiełku kiedyś, teraz cisza. tylko na ławce pod płotem
śmieje się miejscowy głupek (tak o nim mówią,
bo nie potrzebuje wiele: chleb, pęto kiełbasy
i drewno na opał, żeby prawdziwa zima nie ścisnęła
za mocno). drzemią domy z oknami zdobionymi rzeźbą
i bocianie gniazda słodko śnią o wiośnie – rzeczywistość
wciąż wmawia tutejszym, że czas o nich zapomniał.
cisza pod cerkwią, do sierpnia daleko, do święta daleko.
małe światy pochłania urodzaj przemijania
–
Teresa Radziewicz
z tomu „pełno światła”, Białystok 2016
–
foto: pixabay.com
_____________
Teresa Radziewicz, poetka, autorka sześciu książek poetyckich. Laureatka Nagrody Literackiej im. Wiesława Kazaneckiego za rok 2009 za tomik Lewa strona oraz dwukrotnie nominowana do tej nagrody (za tomiki: Samosiejki i rzeczy pospolite). Nominowana do Orfeusza Mazurskiego 2017 za tomik pełno światła.. Trzykrotnie nominowana do nagrody Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (w 2006, 2007 i 2008 roku; Nagroda Publiczności w 2008 roku). Laureatka pierwszych nagród ogólnopolskich konkursów poetyckich: im. H. Poświatowskiej (2005), im. K.K. Baczyńskiego (2009), im. K. Ratonia (2010).
