DANSE MACABRE
nie umiem, nie chcę żegnać się
z domu wybiegam
do życia wściekle ciągnie mnie
nie mogę czekać
wpadam z impetem w sekund bieg
wiem, że jest późno
bo może po mnie przyjdzie też
już dziś lub jutro
To nic! To nic! To tylko cień!
To nic! To nic! Nie widzę jej!
Zapomnieć chcę, że dorwie mnie
Ta sucz, więc nie zatrzymam się i już!
i szukam miejsc, gdzie życie jest
tak intensywne
że nie mam czasu myśleć, nie
ja nie chcę myśleć
chcę tylko czuć, wciąż szybciej gnać
adrenalina
niech mnie zabierze tam gdzie świat
się zapomina
To nic! To nic! To tylko cień!
To nic! To nic! Nie widzę jej!
Zapomnieć chcę, że dorwie mnie
Ta sucz, więc nie zatrzymam się i już!
a ona tańczy wokół mnie
jest coraz bliżej
coraz bezczelniej śmieje się
wie, że ją widzę
do mojej matki tuli się
i zęby szczerzy
ma komplet. tak, zazdroszczę jej
do kurwy nędzy
To nic! To nic! To tylko cień!
To nic! To nic! Nie widzę jej!
Zapomnieć chcę, że dorwie mnie
Ta sucz, więc nie zatrzymam się i już!
to nic to nic to tylko cień to nic to nic nie widzę jej zapomnieć chcę, że dorwie mnie ta…
–
Magdalena Walusiak
fot. pixabay.com
–
___________________
Magdalena Walusiak – to dziennikarka, pisarka, poetka, performerka i animatorka kultury. Zwyciężczyni i finalistka kilkudziesięciu slamów w Polsce, mistrzyni Warszawy 2020, dwukrotnie reprezentowała stolicę w Ogólnopolskich Mistrzostwach w Slamie Poetyckim w Poznaniu, w 2020, dochodząc do półfinału. Publikuje wiersze w serwisach i czasopismach literackich (m.in. „Magazyn Poetycki”, „Malkontenty”) oraz antologiach (m.in. „Szwadron szwargotań. Nowa polska poezja protestu”, Mamałyga Warszawska, 2019, „Przestrzeń slamu”, Fundacja KulturAkcja, 2020, „Pragnienie”, Instytut Literatury, 2021).