DALEKO NA MORZU
–
Tam, gdzie ocean się rozbija
O wystające szare skały,
Gdzie życie szare wolno mija
Rybackie chatki małe stały.
–
I dwaj rybacy co dzień rano
Płynęli na ocean siwy,
By nim w tej wiosce ludzie wstaną
Móc złowić dla nich jakieś ryby.
–
Lecz przyszedł do nich morski diabeł,
Który zamienił się w starucha,
O wyspie kolorowej prawił,
A jeden rybak pilnie słuchał.
–
Mówił o drzewach i zwierzętach,
Jakie tam zboża i owoce
I że na wyspie wciąż są święta,
A nawet kolorowe noce.
–
A drugi rybak siwą głową
Kręcił i mrużył szare oczy,
Jakby nie wierzył starca słowom,
Jakby wszystkiemu chciał zaprzeczyć.
–
A rybak pierwszy pięść zacisnął
I zrobił pewną siebie minę
I kiedy słońce znów zabłysło,
Wypłynął śmiało na głębinę.
–
Płynął, choć widział wielkie fale
I chmury na wysokim niebie,
Lecz domu nie żałował wcale
I nie oglądał się za siebie.
–
W końcu go pochłonęło morze
I minął tak, jak wszystko minie,
Rozejrzeć nawet się nie zdążył,
Kiedy pogrążył się w głębinie.
–
A drugi rybak, co na razie
Przed śmiercią się tragiczna schował,
Poślizgnął się na wielkim głazie
I w końcu także wykitował.
–
Można zapytać: gdzie tu morał?
Jaki ma ta opowieść temat?
Lecz tu niestety wyznać pora,
Że sensu w tej historii nie ma.
–
Że temat jej jest też niejasny…
Chociaż wypada dodać tyle,
Że pierwszy rybak, ten odważny,
Od wyspy był o jedną milę.
–
Krzysztof Puławski
–
foto: pixabay.com
______________
Krzysztof Puławski: poeta, prozaik, tłumacz, pracownik Uniwersytetu w Białymstoku, współpracownik Instytutu Lingwistyki Stosowanej UW. tłumacz . Nominowany do Nagrody im. Wiesława Kazaneckiego za tom poetycki „Martwiątka”. Jest autorem opowieści dla dorosłych „Mikołajek w szkole dobrej zmiany”.