Brzydota
–
I jeszcze o brzydocie.
–
Wizje narkomanów, zrodzone w ich halucynacjach…
Czy łączą z istotą bytu? Szamani ulatywali dzięki nim
w niebo, by przeczuć boski zamysł, by się z nim
zjednoczyć. Bogowie groźni są – ujmują ludziom
część człowieczeństwa. Czasem najważniejszą.
–
I wtedy obnażona staje brzydota. Na straży, bo chroni
to piękno, które na chwilę stało się w nas i dzięki nam.
Bo każe cenić to kruche, zmienne, grzeszne, ludzkie
życie i jego blask. Pokora cechuje każdą brzydotę.
–
Piękno absolutne jest dla nas nie do zniesienia. Poraża.
Piorun oślepiający błyskawicą. I milczenie nieba.
Zastygły w monolit czas.
–
Uzależnienie jest jego ludzkim przejawem. Tak łatwo
mu ulegamy. Zbyt słaby jest człowiek, by zawsze mógł
się podnieść.
–
Śnimy przemoc jak wolność. By się upodobnić do bogów,
których przecież w nas nie ma.
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
_________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.