Czytasz
Babcia Paulina – wiersz Grażyny Cylwik

Babcia Paulina – wiersz Grażyny Cylwik

 

BABCIA PAULINA

Motto: do wieku trzeba dojrzeć
w słońcu własnego serca

Babcia Paulina plotła zgrzebne ogrody
na skrzypiących krosnach
pachniała łąka pod nieba poddaszem

pamiętam zapaski pachnące chlebem
motyle z makatki jak żywe kwiaty

mój dom został w spojrzeniu i ciszy
chcę stanąć za progiem dzieciństwa
rozkroić zapach świeżego
chleba płosząc motyle z wiatrem Światowidem
i współczuć lipowemu Chrystusowi
wrośniętemu w rozstaje

Grażyna Cylwik


foto: pixabay.com
_______
Grażyna Cylwik –poetka, rodowita białostoczanka, z wykształcenia geodetka, członkini Stowarzyszenia Autorów Polskich i Nauczycielskiego Klubu Literackiego, w którym od 2017 roku pełni funkcję prezesa. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Bojary oraz Stowarzyszeniem Rodzina na Plus. Swoje utwory publikowała w almanachach pokonkursowych i antologiach. Wydała tomiki: „Słowa i wiatr”, „Podaruję ci ciszę i tęczę”, „Wiraże zadumy”, „W meandrach cieni”, „Dwie strony lustra”. Jest współautorką dwóch Kajetów Starobojarskich: „W dłoniach wiatru” oraz „Promień i cienie”.

 

 

Zobacz też

 

 

 

Przewiń do góry
Skip to content