Antykwariaty
–
Jak mech plenią się w antykwariatach
odciski palców –
cóż za dowód zbrodni
lub choćby współudziału
w myśli
–
Stary antykwariusz jest jak rabin
który w twoim
wewnętrznym oknie zapala
szabasową świecę
–
I dzieje się tu czarna magia lub magia mieszana
jak pręgowana zebra: czarne białe czarne białe
Tylko przejść przez ulicę…
a dosięgniesz brzegu
jest jak ratunek
jak łono kobiety
–
To takie zrozumiałe że chłopcy z SA
tak żarliwie i długo palili tę wielokrotną
czarownicę
Jej włosy
mnożyły się ciągle jak karta po karcie
–
Znałem takich autorów którzy
ocaleli mimo dowodu zbrodni
W działach rękopisów
leżą i kruszeją butwiejące kartki
kruszeją dłużej niż kości i włosy
–
Tu dzieje się historia i trwa wieczne
przekraczanie granic
Aneksje
są takie częste potem zieje plama
pustki
Przed nagrobkiem
przypadkowy przechodzień
pomyśli czasem:
Spoczywajcie w Bogu
jak my nieśmiertelne
prohibita
–
Irena Słomińska
–
fot. pixabay.com
–
____________
Irena Słomińska – urodziła się w 1948 roku, w Siemiatyczach. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Poetka, autorka recenzji, współredaktorka tomików. Debiutowała w 1975 („Głos Szczeciński”). Opublikowała arkusz poetycki Stopa za stopą (Szczecin 1976) oraz w Białymstoku tomiki: Granice (1990), Powracają ogrody(1994), A przecież jest jeszcze miłość (1999), W błękicie odnajdziemy się o zmierzchu (2001), Przebaczyć sobie dzień (2003), A w kruchej skorupce dusza (2004), Smak istnienia (współautorka, 2009), Pogranicza (2011), Przydrożnym różom nie brak wyobraźni (2012), Doznania (2016), Tożsamość (2018), Jestem (2019), Nieskończony wiersz (2019), Nić, nie tylko Ariadny(2020), Lampka wiary (wybór), (2020). Związana z Nauczycielskim Klubem Literackim w Białymstoku. Jest członkiem Związku Literatów Polskich. Mieszka w Białymstoku.
