ADOLESCENCJA
Zaledwie embrion, a już z piętnem repatriacji,
chociaż adres: Kwiatowa brzmiał obiecująco.
Zabrali z Wileńszczyzny sadzonki akacji
i pieluchy po synu. Bielone na słońcu.
Ofiary logistyki wielopoziomowej
polityków. Jak zawsze… Ziemię obiecaną
na ziemiach odzyskanych pragnęli oswoić.
Ojciec w dzień sadził drzewka. A płakał nad ranem.
Dziewczynka rosła. Niczym winorośli pędy,
wdzięczna. Z sercem na dłoni. Lecz wszędzie słyszała
gdziekolwiek los ją rzucił, że obca. Przybłęda.
Nikt nic już nie objaśniał, gdy ojca nie stało.
–
Aż wreszcie doświadczyła jak krzyk płonie. Własny.
I jak zalega w krtani kamieniem. Na zawsze.
–
Krystyna Konecka
_
źródło: repozytorium.uwb.edu.pl
–
fot. pixabay.com
__________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).