KRUCHOŚĆ
IV
Odwieczne rytuały nagle bez znaczenia.
Oniemiałe świątynie. Uniwersyteckie
audytoria. Galerie. Radosnego dziecka
śmiech nie dochodzi znikąd w nieludzkiej przestrzeni.
Kto sprowadził TO na nas?! Kto nasz świat podpalił?!
Tysiące ofiar związał makabrycznym tańcem
i pozakładał żywym tekstylne kagańce?
Żebyśmy się wzajemnie nie pozagryzali?
„Wszystko ma sens duchowy – nic nie jest daremne”
– czyżby Claudel się mylił? Przecież o coś chodzi,
kiedy w szczęśliwym miejscu kołyszą się łodzie
na bezpiecznym jeziorze. I gdy spadnie ciemność,
księżyc na śpiącej fali składa swój autograf.
Ktoś przyjazny śle zdjęcie, bym podziwiać mogła.
Krystyna Konecka
–
Wiersz pochodzi z najnowszego tomiku poetki „Kruchość” sonetti a corona, wydanego przez Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie w lipcu 2020.
_
foto: pixabay.com
__________________
Krystyna Konecka, zwana „królową sonetu”, poetka, dziennikarka, eseistka, mieszka i tworzy w Białymstoku. Urodziła się w Dobiegniewie, w repatrianckiej rodzinie z Wileńszczyzny. Należy do Związku Literatów Polskich, Oddział w Warszawie. W poezji Krystyna Konecka preferuje sonety (w tym sonetti a corona), jest autorką prawie dwudziestu książek poetyckich (od debiutanckich „Sonetów codziennych” – 1978 po „Ultima Thule. Głosy Islandii” – 2017 i „Zwierciadło Marii Stuart” – 2020). Jej wiersze znajdują się w polskich oraz zagranicznych czasopismach, antologiach i na portalach (m.in. w Czechach, Indiach i Korei Południowej, na Litwie, w Rosji, na Ukrainie, w USA i Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech).